Eindelijk internet!
Blijf op de hoogte en volg Mandy
22 Mei 2014 | Malawi, Zomba
Zondag 18 mei
Na een goede nacht, slechts 2x wakker van een blaffend projectiel op vier poten bij mijn raam, lekker gedouched onder koud maar schoon water. Gisteren was het slechts wat bruin water uit de kraan. Ik heb onder de klamboe geslapen en die goed onder het matras ingestopt. Het was net of ik in een cocon lag. Heb vanmorgen even lekker bij het zwembad gezeten. De zon schijnt heerlijk en het is om 8.00 uur al bijna 22 graden. Voor Malawiaanse begrippen zit ik in een super de luxe hostel met wifi!!! Dat zal de komende dagen wel anders worden. Arno is mijn reisgenoot en ik kan het goed met hem vinden. Hij reist de hele wereld af en doet overal vrijwilligerswerk maar dan met name bouwprojecten. Dit is voor hem de eerste keer dat hij het georganiseerd doet en dan ook nog met kinderen.
Ik heb hem nog maar niet verteld dat ik panisch ben van spinnen. Wil hem niet meteen afschrikken. Hij vertelde me gisteren dat hij spinnen heeft gevangen zo groot als pizzaborden. Ik dacht gelijk: Arno ..... You're the best.... Yesssssss
Ik blijf dus goede vrienden met hem als je begrijpt wat ik bedoel?!
Om 14.00 uur verschijnt Thym onze chauffeur voor deze twee weken. We zien ons mini busje staan en liggen in een deuk. Dit busje heeft zeker 20 jr dienst gedaan als openbaar vervoersbusje. Alle buitenspiegels hangen er half aan. Er zit geen bekleding meer op de banken en ook de binnenkanten zijn verrot. Het is een geluk dat de bodem nog in tact is. We gooien onze tassen op een bank en die stort bijna in. Hup rijden maar. We rijden de stad uit en wat we zien is een grote mierenhoop van mensen. Wat een armoede. We rijden naar Mulanje. Het is ongeveer drie uur rijden en we rijden ong 25 km per uur. Gaten en kuilen in de zandweg zo groot als kraters. We rijden door prachtige theeplantages. En in de verte zien we Mountain Mulanje te liggen. Adembenemend uitzicht. De zandweg heeft de typische Afrikaanse rode kleur van aarde. Ik kijk mijn ogen uit terwijl ik me met twee handen vast moet houden om toch maar een beetje stabiel te blijven zitten. We worden alle kanten in geslingerd. We komen aan bij een eenvoudige maar schone lodge in het national park Mulanje aan de voet van de Mulanjeberg. Het is te laat om de hiking nog te doen dus zegt onze chauffeur: morgenvroeg! Ik had gehoopt dat we op maandag van start zouden gaan met de projecten maar dat wordt dus een dag later. Dinsdag zijn er verkiezingen in Malawi, die wellicht rustig zullen verlopen maar men houdt er toch rekening mee dat eea opgeschort kan worden. Er is zelfs een noodscenario gemaakt als het uit de hand loopt. Das een tegenvaller maar vooralsnog ga ik ervan uit dat alles door kan gaan. Daarvoor ben ik tenslotte gekomen.
Vanavond zit ik heerlijk in een schommelstoel op de veranda van de zonsondergang te genieten. Prachtig.
Om 19.00 uur krijg ik een heerlijke maaltijd van steak, courgette, gebakken aardappel en een overheerlijke salade voorgeschoteld. Ik heb zon honger dat ik echt maar dan ook echt alles opeet wat er staat. Arno kijkt hoe ik alles wegstouw in no time. Ik zie hem denken: jezusssss. Als toetje banaan in warme custardpudding mmmmmm
En dan zucht ik en val ik bijna om van de slaap. Kruip mijn gelukkig schone bed in en ben snel vertrokken.
Zzzzzzz......
(Oh ja: 1 minpuntje in de lodge hier: geen wifi haha)
Maandag 19 mei:
Een heerlijk ontbijt na een nacht vol slaap. 1 salamander maar op mijn kamer en geen spinnen gelukkig. Ik kijk niet meer achter de gordijnen en niet meer onder mijn bed en niet naar het plafond want daar huist ook nog enig wild life. Wel word ik snachts wakker van voetstappen aan mijn raam. Het blijkt de 'watchman' te zijn. Onze bewaking. Ik heb Arno's telefoonnummer gekregen. Hij zegt als er iets bel me maar wakker. You never now haha.
We vertrekken met onze gids Jonas te voet de berg Mulanje op. Hij zegt 1 1/2 heen en 1 1/2 uur terug. Dit blijkt 3 uur heen te zijn en 3 uur terug. Steil omhoog, door de jungle, over het water. Ik leg bijna het loodje. Mneer weet hoe onstabiel ik ben op bergweggetjes en rotsblokken maar gelukkig blijft Jonas in mijn buurt en geeft af en toe een hand als ik er alleen niet overheen kom. Bij een prachtige waterval 10 min stop. Ik ben kapot. Zie rood van het stof en zweet als een Afrikaanse otter. Waar ben ik aan begonnen. Laat me alsjeblief met de projecten beginnen. Maar deze reis is een combinatie van vakantie en werken. Ik vind het vakantie gedeelte nu leuk maar ik wil ook graag aan de slag want uiteindelijk kom ik daar voor.
De tocht gaat verder en is prachtig. Om 16.00 uur komen we weer bij de lodge aan en staat er heerlijke Afrikaanse quiche klaar. Ik val aan want ik heb me een partij honger. Maar schuif snel mijn stuk quiche aan de kant. Geloeiend... Wat een piri piri kruiden. Als ik dit opeet zegt Arno zit ik de volgende vijf dagen op de pot. Dan maar de salade. Mmmmm met mango. Overheerlijk!
De douche erna is super alle rode stof/zand spoelt eraf en dan even liggen. Ik val als een blok in slaap.
'S Avonds op de veranda geniet ik van een grote familie apen die ons nieuwsgierig aanstaren.
Dinsdag 20 mei:
Vannacht regen en dan lig je wakker onder het golfplaten dak, ik dacht dat hemel en aarde verging.
Vroeg uit de veren want we vertrekken voor een wandeling van 10 km door een prachtige theeplantage. Het is warm en mijn kuiten zijn nog stijf van gisteren. Maar wat zeur ik ... Ik heb fijne wandelschoenen aan en hier loopt bijna iedereen op blote voeten. En dan ook nog met hout op hun hoofd.
Vanmiddag vertrekken we naar het stadje Zomba, de thuisbasis van Be-More. Dat is de organisatie waarmee ik reis. We rijden over de hoofdweg en overal zien we dat er drommen mensen bij elkaar staan. Het is vandaag verkiezingsdag. We rijden verder en iedereen begint met stop stop te roepen en te zwaaien. Er is een wegblokkade ivm de verkiezingen. Thym onze chauffeur gaat flink op de rem en we nemen een binnenweg. We rijden nu de achterbuurt van Blantyre in. Jezus wat een weg. De hikingroute van gisteren was nog beter. We rijden door een wirwar van mensen kraampjes en wat nog meer. Soms rakelings langs een ander busje af. We zitten echt in een foute buurt en moeten de ramen dicht doen en deuren op slot. Dan zijn we de weg kwijt en iedereen wijst ons een andere kant uit. Na een half uur gehobbel en de as van de bus heeft het zwaar te verduren zien we weer een hoofdweg. Yes. Volg gas erop. Maar dan blijken we recht in een demonstratie te rijden. Jezus ik krijg het nu toch wel warm. Dit wil je niet. De chauffeur haalt vlug het bordje voor de raam weg waarop staat private hire. Hij zegt: anders vernielen ze de hele bus en nu denken ze dat de bus van mij is. Dus snel in zijn achteruit en wegwezen. Ik besterf het bijna. Gooi mijn handtas vast om mijn nek. You never know!
Dan weer door de getto. Jesus wat een toestand. Na weer een half uur gehobbeld te hebben zien we weer een weg en ja hoor een bord met Zomba. We draaien de weg op en we zijn de demonstratie net voor. Pfffffff er komen legertrucks en politieauto's ons tegemoet gereden. Gelukkig is het goed afgelopen en komen we na 2 uur rijden in Zomba aan. Jan en Kim wachten ons op en we krijgen uitleg wat we morgen gaan doen. We gaan naar een opvanghuis voor vrouwen met hiv en gehandicapten. Daar zijn ze in de tuin bezig groenten te verbouwen en gaan we meehelpen. 'S Middags gaan we het huis aan de buitenkant stukadoren. Wahaha ik moet meteen aan Jantje, mijn stiefvader denken. Die zou gelachen hebben als hij wist dat ik dit in Malawi ging doen. We zullen daar ook overnachten.
Internet ligt in heel Malawi plat door de verkiezingen dus heb ik vooralsnog niet veel op waarbenjenu kunnen zetten
Ook krijgen we vanavond een Malawiaanse kookles en dat is super leuk. Ze vragen of ik de kip wil slachten?? Egnie!!! Maar ik hou me groot en blijf erbij staan als ze zijn kop eraf snijden. Getver... Die eet ik straks op. Daarna de keuken in. Heerlijke gerechten gemaakt zoals gestoofde pompoenbladeren, Maispap, kip met Afrikaanse kruiden en een heerlijke salade. De kip is zo taai als wat. Volgens mij heeft ie behoorlijk wat vlieguren gehad... Na het eten krijgen we een uurtje Malawiaanse les om morgen goedendag en hoe gaat het, enz te kunnen zeggen bij de projecten.
Tot zover deze lezing.
Slaap lekker en tot ooit.
Kus van Kee
Woensdag 21 mei.
Mwadzuka bwansji (goedemorgen)
Jaja ik spreek al een aardig woordje malawiaans.
Om 8 uur rijden we met Thym, onze chauffeur naar Mawa ndi anthu Otismala. Mawa is een project dat gericht is op kinderen, vrouwen en gehandicapten met hiv. We zullen hier vanavond bij mensen in huis slapen. We gaan eerst aan de slag in de tuin waar ze hun eigen groenten verbouwen. We krijgen een soort van kapmes en we gaan aan de slag om het gedeelte wat nog overwoekerd is om te hakken en weg te slepen. Zwaar werk in de brandende zon. Er werken nog zon 10 vrouwen met ons mee. Allen hiv besmet en allemaal met een baby achter op hun rug. Wat voel ik me een stijve hark tussen al deze hardwerkende vrouwen. We lachen met zijn allen en maken grapjes. Ik krijg ern baby'tje in mijn armen gedrukt van nog geen 3 weken oud. Na een paar uurtjes gaan we terug naar het vrijwilligers huis waar we in de schaduw tegen het huis neer ploffen. Het vrijwilligershuisje is eigenlijk niet meer dan een hut van steen met een golfplaten dak. Nog best luxe voor Malawiaanse begrippen. Er staan 2 bedden met wat verfrommeld beddengoed. Ik denk aan mijn eigen bed thuis......
Vanmiddag gaan we in deze community een huisje afstucen.
Maar eerst lunch. In de pikdonkere huiskamer staat wat brood en een paar hardgekookte eieren klaar, thee en avocado. Ik val aan want ik heb honger en dorst. Ik hou wel een beetje mijn hart vast voor de nacht. Er is geen stroom geen stromend water en geen douche en geen wc. Alleen een gat in de grond.
Na de lunch naar een ander dorpje lopen. Er zijn geen auto's geen fietsen dus lopen door het veld in de brandende zon. Voor deze mensen heel gewoon maar voor ons blanke puf heet. We komen bij een dorpje met wat hutjes en oude mensen zittend op de grond voor hun hutje. Veel kleine spelende kindjes. We gaan niet stucadoren maar vloeren storten. Wahaha. Eerst water halen. 1/2 uur lopen heen. 1/2 uur lopen terug. Dan zand scheppen van het land. 10 emmers sjouwen. Dan specie maken. Nee geen troffel maar gewoon met het handje mengen. En dan uitgieten over de vloer in het donkeren hutje. Op mijn knieën met blote handen uitsmeren. Het lukt me ook nog. Twee oudjes hebben door mijn blanke handen weer een mooi glad vloertje in hun hutje. Ik zit van boven tot onder onder de klei en lijk net een bouwvakker.
Daarna moe maar super voldaan weer terug door het veld naar onze eigen hut. Catharine de Malawiaanse vrouw die het project runt heeft een overheerlijke maaltijd voor ons gemaakt. Ik val aan alsof ik al 3 dagen niet gegeten heb zon honger heb ik.
Het is inmiddels pikdonker in de Bush en ik hoor geluiden die ik niet wil horen brrrrr er worden kaarsen aangestoken want er is geen stroom en stromend water. Ik was me snel bij een kaarsje en schaal warm water die ik van catherina krijg. Ze is zo lief voor me. Dan komt Arno en vraagt of ik zin heb in een potje yahtzee. Ik maak hem genadeloos af wahaha. Kan ik beter dan wordfeuden.
Dan duik ik snel zonder zaklamp aan te doen mijn klamboe in en hou voor de zekerheid mijn kleren aan. Ik ben bang dat ik er vannacht wellicht uit moet vliegen ivm enge beesten hihi.
Slaap lekker allemaal in Nederland!
Kus van Kee
Na een goede nacht, slechts 2x wakker van een blaffend projectiel op vier poten bij mijn raam, lekker gedouched onder koud maar schoon water. Gisteren was het slechts wat bruin water uit de kraan. Ik heb onder de klamboe geslapen en die goed onder het matras ingestopt. Het was net of ik in een cocon lag. Heb vanmorgen even lekker bij het zwembad gezeten. De zon schijnt heerlijk en het is om 8.00 uur al bijna 22 graden. Voor Malawiaanse begrippen zit ik in een super de luxe hostel met wifi!!! Dat zal de komende dagen wel anders worden. Arno is mijn reisgenoot en ik kan het goed met hem vinden. Hij reist de hele wereld af en doet overal vrijwilligerswerk maar dan met name bouwprojecten. Dit is voor hem de eerste keer dat hij het georganiseerd doet en dan ook nog met kinderen.
Ik heb hem nog maar niet verteld dat ik panisch ben van spinnen. Wil hem niet meteen afschrikken. Hij vertelde me gisteren dat hij spinnen heeft gevangen zo groot als pizzaborden. Ik dacht gelijk: Arno ..... You're the best.... Yesssssss
Ik blijf dus goede vrienden met hem als je begrijpt wat ik bedoel?!
Om 14.00 uur verschijnt Thym onze chauffeur voor deze twee weken. We zien ons mini busje staan en liggen in een deuk. Dit busje heeft zeker 20 jr dienst gedaan als openbaar vervoersbusje. Alle buitenspiegels hangen er half aan. Er zit geen bekleding meer op de banken en ook de binnenkanten zijn verrot. Het is een geluk dat de bodem nog in tact is. We gooien onze tassen op een bank en die stort bijna in. Hup rijden maar. We rijden de stad uit en wat we zien is een grote mierenhoop van mensen. Wat een armoede. We rijden naar Mulanje. Het is ongeveer drie uur rijden en we rijden ong 25 km per uur. Gaten en kuilen in de zandweg zo groot als kraters. We rijden door prachtige theeplantages. En in de verte zien we Mountain Mulanje te liggen. Adembenemend uitzicht. De zandweg heeft de typische Afrikaanse rode kleur van aarde. Ik kijk mijn ogen uit terwijl ik me met twee handen vast moet houden om toch maar een beetje stabiel te blijven zitten. We worden alle kanten in geslingerd. We komen aan bij een eenvoudige maar schone lodge in het national park Mulanje aan de voet van de Mulanjeberg. Het is te laat om de hiking nog te doen dus zegt onze chauffeur: morgenvroeg! Ik had gehoopt dat we op maandag van start zouden gaan met de projecten maar dat wordt dus een dag later. Dinsdag zijn er verkiezingen in Malawi, die wellicht rustig zullen verlopen maar men houdt er toch rekening mee dat eea opgeschort kan worden. Er is zelfs een noodscenario gemaakt als het uit de hand loopt. Das een tegenvaller maar vooralsnog ga ik ervan uit dat alles door kan gaan. Daarvoor ben ik tenslotte gekomen.
Vanavond zit ik heerlijk in een schommelstoel op de veranda van de zonsondergang te genieten. Prachtig.
Om 19.00 uur krijg ik een heerlijke maaltijd van steak, courgette, gebakken aardappel en een overheerlijke salade voorgeschoteld. Ik heb zon honger dat ik echt maar dan ook echt alles opeet wat er staat. Arno kijkt hoe ik alles wegstouw in no time. Ik zie hem denken: jezusssss. Als toetje banaan in warme custardpudding mmmmmm
En dan zucht ik en val ik bijna om van de slaap. Kruip mijn gelukkig schone bed in en ben snel vertrokken.
Zzzzzzz......
(Oh ja: 1 minpuntje in de lodge hier: geen wifi haha)
Maandag 19 mei:
Een heerlijk ontbijt na een nacht vol slaap. 1 salamander maar op mijn kamer en geen spinnen gelukkig. Ik kijk niet meer achter de gordijnen en niet meer onder mijn bed en niet naar het plafond want daar huist ook nog enig wild life. Wel word ik snachts wakker van voetstappen aan mijn raam. Het blijkt de 'watchman' te zijn. Onze bewaking. Ik heb Arno's telefoonnummer gekregen. Hij zegt als er iets bel me maar wakker. You never now haha.
We vertrekken met onze gids Jonas te voet de berg Mulanje op. Hij zegt 1 1/2 heen en 1 1/2 uur terug. Dit blijkt 3 uur heen te zijn en 3 uur terug. Steil omhoog, door de jungle, over het water. Ik leg bijna het loodje. Mneer weet hoe onstabiel ik ben op bergweggetjes en rotsblokken maar gelukkig blijft Jonas in mijn buurt en geeft af en toe een hand als ik er alleen niet overheen kom. Bij een prachtige waterval 10 min stop. Ik ben kapot. Zie rood van het stof en zweet als een Afrikaanse otter. Waar ben ik aan begonnen. Laat me alsjeblief met de projecten beginnen. Maar deze reis is een combinatie van vakantie en werken. Ik vind het vakantie gedeelte nu leuk maar ik wil ook graag aan de slag want uiteindelijk kom ik daar voor.
De tocht gaat verder en is prachtig. Om 16.00 uur komen we weer bij de lodge aan en staat er heerlijke Afrikaanse quiche klaar. Ik val aan want ik heb me een partij honger. Maar schuif snel mijn stuk quiche aan de kant. Geloeiend... Wat een piri piri kruiden. Als ik dit opeet zegt Arno zit ik de volgende vijf dagen op de pot. Dan maar de salade. Mmmmm met mango. Overheerlijk!
De douche erna is super alle rode stof/zand spoelt eraf en dan even liggen. Ik val als een blok in slaap.
'S Avonds op de veranda geniet ik van een grote familie apen die ons nieuwsgierig aanstaren.
Dinsdag 20 mei:
Vannacht regen en dan lig je wakker onder het golfplaten dak, ik dacht dat hemel en aarde verging.
Vroeg uit de veren want we vertrekken voor een wandeling van 10 km door een prachtige theeplantage. Het is warm en mijn kuiten zijn nog stijf van gisteren. Maar wat zeur ik ... Ik heb fijne wandelschoenen aan en hier loopt bijna iedereen op blote voeten. En dan ook nog met hout op hun hoofd.
Vanmiddag vertrekken we naar het stadje Zomba, de thuisbasis van Be-More. Dat is de organisatie waarmee ik reis. We rijden over de hoofdweg en overal zien we dat er drommen mensen bij elkaar staan. Het is vandaag verkiezingsdag. We rijden verder en iedereen begint met stop stop te roepen en te zwaaien. Er is een wegblokkade ivm de verkiezingen. Thym onze chauffeur gaat flink op de rem en we nemen een binnenweg. We rijden nu de achterbuurt van Blantyre in. Jezus wat een weg. De hikingroute van gisteren was nog beter. We rijden door een wirwar van mensen kraampjes en wat nog meer. Soms rakelings langs een ander busje af. We zitten echt in een foute buurt en moeten de ramen dicht doen en deuren op slot. Dan zijn we de weg kwijt en iedereen wijst ons een andere kant uit. Na een half uur gehobbel en de as van de bus heeft het zwaar te verduren zien we weer een hoofdweg. Yes. Volg gas erop. Maar dan blijken we recht in een demonstratie te rijden. Jezus ik krijg het nu toch wel warm. Dit wil je niet. De chauffeur haalt vlug het bordje voor de raam weg waarop staat private hire. Hij zegt: anders vernielen ze de hele bus en nu denken ze dat de bus van mij is. Dus snel in zijn achteruit en wegwezen. Ik besterf het bijna. Gooi mijn handtas vast om mijn nek. You never know!
Dan weer door de getto. Jesus wat een toestand. Na weer een half uur gehobbeld te hebben zien we weer een weg en ja hoor een bord met Zomba. We draaien de weg op en we zijn de demonstratie net voor. Pfffffff er komen legertrucks en politieauto's ons tegemoet gereden. Gelukkig is het goed afgelopen en komen we na 2 uur rijden in Zomba aan. Jan en Kim wachten ons op en we krijgen uitleg wat we morgen gaan doen. We gaan naar een opvanghuis voor vrouwen met hiv en gehandicapten. Daar zijn ze in de tuin bezig groenten te verbouwen en gaan we meehelpen. 'S Middags gaan we het huis aan de buitenkant stukadoren. Wahaha ik moet meteen aan Jantje, mijn stiefvader denken. Die zou gelachen hebben als hij wist dat ik dit in Malawi ging doen. We zullen daar ook overnachten.
Internet ligt in heel Malawi plat door de verkiezingen dus heb ik vooralsnog niet veel op waarbenjenu kunnen zetten
Ook krijgen we vanavond een Malawiaanse kookles en dat is super leuk. Ze vragen of ik de kip wil slachten?? Egnie!!! Maar ik hou me groot en blijf erbij staan als ze zijn kop eraf snijden. Getver... Die eet ik straks op. Daarna de keuken in. Heerlijke gerechten gemaakt zoals gestoofde pompoenbladeren, Maispap, kip met Afrikaanse kruiden en een heerlijke salade. De kip is zo taai als wat. Volgens mij heeft ie behoorlijk wat vlieguren gehad... Na het eten krijgen we een uurtje Malawiaanse les om morgen goedendag en hoe gaat het, enz te kunnen zeggen bij de projecten.
Tot zover deze lezing.
Slaap lekker en tot ooit.
Kus van Kee
Woensdag 21 mei.
Mwadzuka bwansji (goedemorgen)
Jaja ik spreek al een aardig woordje malawiaans.
Om 8 uur rijden we met Thym, onze chauffeur naar Mawa ndi anthu Otismala. Mawa is een project dat gericht is op kinderen, vrouwen en gehandicapten met hiv. We zullen hier vanavond bij mensen in huis slapen. We gaan eerst aan de slag in de tuin waar ze hun eigen groenten verbouwen. We krijgen een soort van kapmes en we gaan aan de slag om het gedeelte wat nog overwoekerd is om te hakken en weg te slepen. Zwaar werk in de brandende zon. Er werken nog zon 10 vrouwen met ons mee. Allen hiv besmet en allemaal met een baby achter op hun rug. Wat voel ik me een stijve hark tussen al deze hardwerkende vrouwen. We lachen met zijn allen en maken grapjes. Ik krijg ern baby'tje in mijn armen gedrukt van nog geen 3 weken oud. Na een paar uurtjes gaan we terug naar het vrijwilligers huis waar we in de schaduw tegen het huis neer ploffen. Het vrijwilligershuisje is eigenlijk niet meer dan een hut van steen met een golfplaten dak. Nog best luxe voor Malawiaanse begrippen. Er staan 2 bedden met wat verfrommeld beddengoed. Ik denk aan mijn eigen bed thuis......
Vanmiddag gaan we in deze community een huisje afstucen.
Maar eerst lunch. In de pikdonkere huiskamer staat wat brood en een paar hardgekookte eieren klaar, thee en avocado. Ik val aan want ik heb honger en dorst. Ik hou wel een beetje mijn hart vast voor de nacht. Er is geen stroom geen stromend water en geen douche en geen wc. Alleen een gat in de grond.
Na de lunch naar een ander dorpje lopen. Er zijn geen auto's geen fietsen dus lopen door het veld in de brandende zon. Voor deze mensen heel gewoon maar voor ons blanke puf heet. We komen bij een dorpje met wat hutjes en oude mensen zittend op de grond voor hun hutje. Veel kleine spelende kindjes. We gaan niet stucadoren maar vloeren storten. Wahaha. Eerst water halen. 1/2 uur lopen heen. 1/2 uur lopen terug. Dan zand scheppen van het land. 10 emmers sjouwen. Dan specie maken. Nee geen troffel maar gewoon met het handje mengen. En dan uitgieten over de vloer in het donkeren hutje. Op mijn knieën met blote handen uitsmeren. Het lukt me ook nog. Twee oudjes hebben door mijn blanke handen weer een mooi glad vloertje in hun hutje. Ik zit van boven tot onder onder de klei en lijk net een bouwvakker.
Daarna moe maar super voldaan weer terug door het veld naar onze eigen hut. Catharine de Malawiaanse vrouw die het project runt heeft een overheerlijke maaltijd voor ons gemaakt. Ik val aan alsof ik al 3 dagen niet gegeten heb zon honger heb ik.
Het is inmiddels pikdonker in de Bush en ik hoor geluiden die ik niet wil horen brrrrr er worden kaarsen aangestoken want er is geen stroom en stromend water. Ik was me snel bij een kaarsje en schaal warm water die ik van catherina krijg. Ze is zo lief voor me. Dan komt Arno en vraagt of ik zin heb in een potje yahtzee. Ik maak hem genadeloos af wahaha. Kan ik beter dan wordfeuden.
Dan duik ik snel zonder zaklamp aan te doen mijn klamboe in en hou voor de zekerheid mijn kleren aan. Ik ben bang dat ik er vannacht wellicht uit moet vliegen ivm enge beesten hihi.
Slaap lekker allemaal in Nederland!
Kus van Kee
-
22 Mei 2014 - 18:27
Tiny En Eileen:
Jeetje wat een belevenissen weer. Geweldig om te lezen! Xxxx -
22 Mei 2014 - 19:26
Antoinette Gijsbers:
He Mandy,
Leuk hoor je verhalen ik geniet er met volle teugen van en zie het soms helemaal voor me. Maar goed dat je die spinnen van je reisgenoot niet gezien hebt. Ik wens je nog veel plezier met dit avontuur en verheug me nu al op je verdere verhalen.
Groetjes Antoinette -
22 Mei 2014 - 19:33
Antoinette Gijsbers:
Ik zie net pas dat je ook foto's hebt geplaatst, spreekt nog meer tot de verbeelding, geweldig!! -
22 Mei 2014 - 19:46
Jaja:
Hehe ,ja eindelijk weer internet,ik kreeg het al Spaansbenauwd ,haha .
Fijn weer van je te horen en van je verhalen te genieten.En dat alles goed gaat .
Leuke foto's.en waar blijfd die van Arno ??? Tot snel weer xxxxjaja
-
22 Mei 2014 - 19:52
Mam:
Nou nou wat een belevenis,ik hoef me geen zorgen meer te maken jij redt het wel ben apentrots op jou. Geweldig wat jullie daar allemaal doen.
Dat het zwaar is geloof ik goed had je weleens willen zien in die gammele bus haha
Het was een prachtig verhaal en kijk al uit naar het volgende, voor strakjes welterusten en zet Arno maar goed af met kaarten haha.
Liefs mam XXX -
22 Mei 2014 - 19:54
Yolodochter:
Wat vet allemaal, Kee! En ik denk dat je wel een paar kilootjes afvalt daar, aangezien jullie niet zo vaak eten hahaha! Veel plezier nog want 't is zo voorbij! Dikke kusxxxxx -
22 Mei 2014 - 20:24
Twan:
Mandy
Weer een hele ervaring , nu kan je hier ook vloeren leggen en metselen, altijd handig.haha
Leuke foto's met die kinderen e.d.
Op naar het volgende project.
Werk ze en veel plezier nog.
Twan -
22 Mei 2014 - 20:26
Cora Buijtels:
Geweldig wat een mooie ervaring. Daar kan je nog jaren op teren. groetjes en ben benieuwd wat je nog meer meemaakt, xx -
22 Mei 2014 - 20:40
Debora:
Wat een belevenissen! Zo krijg je wel eelt op je handen; straks kun je hier nog aan de slag als bouwvakker. Hartstikke goed van jou!
groetjes en een dikke kus.
Debora
-
22 Mei 2014 - 20:44
Maria:
Wat een avontuur Mandy! Ik begon al een beetje ongerust te worden....Maar natuurlijk geen wifi :-).
Geniet van alle prachtige ervaringen. Wij vertrekken straks richting Italië. Als ik wifi heb daar blijf ik je volgen.
Heel veel plezier en werk zé.
X Maria -
22 Mei 2014 - 21:15
Kee:
Na de Maria. Vanuit Malawi een fijne vakantie gewenst. Hebben jullie dik verdiend. Xxx -
22 Mei 2014 - 21:35
Hans Je Golfmaatje:
Wat n prachtig verhaal. Je kan mooi vertellen en alles duidelijk maken wat je doet. Petje af hoor Mandy dat je dit allemaal aanpakt. Je bent al n doorzetter met golfen maar dit slaat alles wat jij daar allemaal doet. Ben
(apen) trots op je.
Geniet er nog van van t mooie prachtige werk wat je doet.
Gr Hans -
22 Mei 2014 - 21:42
Rrieka Zoela:
ha die mandy ik dacht ik heb weer alles verkeerd ge instaleerd omdat ik geen contact kreeg maar n u
weet ik waarom ,ik ben blij dat ik je nu zie en hoor,wat een belevenis weer he mooi hoor.ken de voor je
eigen ook nie un buitenhuisje van klei maken ha ha ons lal moet daar ook naar toe das goed voor haar
Ge het weer genoeg te vertellen als thuis komt en doe voorzichtig tot horen groetjes van mij xxxx -
22 Mei 2014 - 22:03
Dini:
Wat mooi om te lezen Mandy, geniet van deze mooie ervaring groetjes van Frans en Dini -
22 Mei 2014 - 22:15
Marian:
Wat een avontuur tot nu toe.
Spannend, mooi en een voldaan gevoel, je maakt het allemaal mee.
Ik vind het dacht knap dat je dit allemaal doet.
Petje af.
Xxx -
22 Mei 2014 - 22:37
Marian:
He Mandy,
Mooie verhalen weer. Spannend en veel respect voor je durf! Ik zou t niet kunnen denk ik.
T zal wel veel voldoening geven denk ik. Ik kijk uit maar je volgende verhalen tenminste als de WiFi werkt natuurlijk. Veel plezier en hou je haaks met t ongedierte. Hahahh
Hou de klamboe maar dicht.
Groetjes
Marian -
22 Mei 2014 - 23:12
Henriëtte :
Hoi Mandy. Wat een belevenis, geweldig wat je allemaal doet daar.Je hebt wel een goed uithoudingsvermogen. Heel veel succes met je weerk dasr. Gr Henriëtte en Hans. X -
23 Mei 2014 - 03:42
Ans:
lieve mandy
wel je vertelt het weer zo leuk. je moet dit doorsturen naar de NOS misschien betalen je ze wel je schrijft zo'n geweldig verhaaltje over je ervaringing.
ik hoop dat je nog veel leuke dingen meemaakt. wel de volgende keer een foto met die boomstam op jouw hoop je kunt oefenen terwijl je daar bent. veel liefs ans -
23 Mei 2014 - 10:10
Marleen Portegies:
Ha Kee,
Wat een verhalen! En ook spannend allemaal. Je krijgt hierdoor een geweldige ervaring. Ik geniet in ieder geval van je verhalen. Maria was inderdaad erg bezorgd dat ze maar niks van je hoorde. Maar ja, het is inderdaad heel anders daar dan ff een berichtje sturen. Dat lukt niet altijd.
Ik wens je nog een hele mooie tijd.
Dikke kus.
XXX Marleen -
23 Mei 2014 - 20:27
Rieky:
Mandy ikhet nou pas weer internet ik ben afgelopen woensdag met je moeder naar de stad geweest hebben het gezellig gehad maar wat heb jij mooie verslagen gegeven en dan nog maar over de mooie foto's nog maar te zwijgen prachtig en hoe jij dat kleine kindje vasthield zo je zomaar mee naar huis willen nemen nou mandy tot een ander keertje fijne tijd nog en geniet groetjes rieky
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
