Bij YODEP aan de slag
Blijf op de hoogte en volg Mandy
26 Mei 2014 | Malawi, Zomba
Maandag 26 mei:
Vanochtend vertrekken we naar ons laatste project YODEP niet ver van Zomba. Dit project wordt gerund door jonge mensen die genoeg hebben van hun achtergestelde positie. Er wordt les gegeven aan kleine kinderen uit de omgeving. Zij krijgen hier één bordje pap per dag dus dat is in ieder geval een maaltijd oer dag. Er is een project voor kwetsbare ouderen en een project voor HIV/aids. Ook is er een bibliotheek gestart.
Door sport en spel brengen ze mensen bij elkaar.
Ook worden mensen die aids hebben begeleid. Ouderen worden thuis bezocht en geholpen. En er is een vorm van micro krediet opgestart voor vrouwen.
We worden welkom geheten door de allerkleinste op het pleintje voor het schooltje. Ze staan ons met volle borst toe te zingen. Ik krijg er kippenvel van. Dan gaan we het schooltje binnen en we krijgen uitleg wat er gedaan wordt. Ik deel een volle zak spekjes uit en ze glunderen. Ook de potloodjes komen hier goed tot hun recht.
Dan gaan we bij de oudere kijken. Er is een oud vrouwtje wat gebukt werkt op het land in de brandende zon. Ze staat pinda's te rooien. Ik besluit om haar te helpen vandaag in plaats van de ochtend op het schooltje te blijven. Dit menske heeft harder hulp nodig dan de kindjes. Er zijn ook twee locale projectmedewerksters Sara en Cherity die meehelpen. Ik gooi mijn tas aan de kant. Geef Arno de aks/schoffel en gaan aan de slag. In no-time guts het zweet onder mijn haren vandaan. Maar als ik het oude menske zie glunderen dan ben ik blij. We rooien verschillende emmers pinda's. Als we klaar zijn na een paar uur dan gaan we met haar mee naar haar hutje. Daar aangekomen worden er 20 grote manden met maïskolven uitgeschud voor haar hutje. Ik plof naast haar neer en begin met pellen. Mand na mand na mand.... Ze is er helemaal blij van. Ze maakt duidelijk dat het genoeg is. Maar we gaan door voor haar. We halen de mais van de kolven af en in nog eens wat uurtjes is de klus geklaard. Ik heb de blaren op mijn duimen staan. Hier had ze anders dagen werk mee gehad in haar eentje. Ik ben super tevreden dat we haar geholpen hebben. We krijgen in het vrijwilligershuisje een eenvoudige lunch aangeboden en het is overheerlijk. Ik drink 2 liter water want ik sterf van de dorst.
Dan gaan we 's middags terug naar de weeskindjes en kindjes met aids.
We zingen samen en doen spelletjes. In nog geen 5 minuten zitten we onder het rode Afrikaanse zand en stof maar wat kan mij het schelen. Ik kan straks in de douche, zij niet helaas. Alle kindjes willen in de kring bij de 'blanke' staan en haar hand vasthouden. We doen Afrikaanse spelletjes en het is een genot om ze te horen lachen. Dan pak ik de zak met schuifspeldjes en fel gekleurde elastiekjes die ik van mijn golfmaatje heb gekregen en deel alles uit. Ze worden helemaal gek van blijdschap.
Ik moet vaak slikken en mijn tranen wegduwen want het is zo mooi te zien hoe blij ze met iets zijn. Ik zou ze zo allemaal mee naar huis willen nemen. Maar bij YODEP zijn ze in goede handen. Als we vertrekken laten ze me niet los.
's Avonds eten we in het vrijwilligershuisje met de twee Nederlandse meiden die hier voor een jaar helpen. Eentje is vorige week gestart en ligt nu al plat met malaria. Ze was zo blij dat ze even Nederlanders zag. Kom je even bij me zitten en wat kletsen vroeg ze me. Ik heb thee voor haar gezet en even gekletst. We hebben samen wat gegeten en toen moest ik gaan. Onze chauffeur stond al te wachten. Ik hoop maar dat ze het volhoudt en snel beter wordt.
Deze dag zal ik niet snel vergeten. Het oude vrouwtje, de weeskindjes, de aidskindjes. Bij alles wat je voor ze doet zoveel dankbaarheid.
Als ik terug ben in Zomba bij Be-More drinken Arno en ik een heerlijk koud biertje en zeggen tegen elkaar: we hebben het weer gered vandaag!
Slaap lekker lieve allemaal in Nederland en tot ooit!
Kus van Kee
Vanochtend vertrekken we naar ons laatste project YODEP niet ver van Zomba. Dit project wordt gerund door jonge mensen die genoeg hebben van hun achtergestelde positie. Er wordt les gegeven aan kleine kinderen uit de omgeving. Zij krijgen hier één bordje pap per dag dus dat is in ieder geval een maaltijd oer dag. Er is een project voor kwetsbare ouderen en een project voor HIV/aids. Ook is er een bibliotheek gestart.
Door sport en spel brengen ze mensen bij elkaar.
Ook worden mensen die aids hebben begeleid. Ouderen worden thuis bezocht en geholpen. En er is een vorm van micro krediet opgestart voor vrouwen.
We worden welkom geheten door de allerkleinste op het pleintje voor het schooltje. Ze staan ons met volle borst toe te zingen. Ik krijg er kippenvel van. Dan gaan we het schooltje binnen en we krijgen uitleg wat er gedaan wordt. Ik deel een volle zak spekjes uit en ze glunderen. Ook de potloodjes komen hier goed tot hun recht.
Dan gaan we bij de oudere kijken. Er is een oud vrouwtje wat gebukt werkt op het land in de brandende zon. Ze staat pinda's te rooien. Ik besluit om haar te helpen vandaag in plaats van de ochtend op het schooltje te blijven. Dit menske heeft harder hulp nodig dan de kindjes. Er zijn ook twee locale projectmedewerksters Sara en Cherity die meehelpen. Ik gooi mijn tas aan de kant. Geef Arno de aks/schoffel en gaan aan de slag. In no-time guts het zweet onder mijn haren vandaan. Maar als ik het oude menske zie glunderen dan ben ik blij. We rooien verschillende emmers pinda's. Als we klaar zijn na een paar uur dan gaan we met haar mee naar haar hutje. Daar aangekomen worden er 20 grote manden met maïskolven uitgeschud voor haar hutje. Ik plof naast haar neer en begin met pellen. Mand na mand na mand.... Ze is er helemaal blij van. Ze maakt duidelijk dat het genoeg is. Maar we gaan door voor haar. We halen de mais van de kolven af en in nog eens wat uurtjes is de klus geklaard. Ik heb de blaren op mijn duimen staan. Hier had ze anders dagen werk mee gehad in haar eentje. Ik ben super tevreden dat we haar geholpen hebben. We krijgen in het vrijwilligershuisje een eenvoudige lunch aangeboden en het is overheerlijk. Ik drink 2 liter water want ik sterf van de dorst.
Dan gaan we 's middags terug naar de weeskindjes en kindjes met aids.
We zingen samen en doen spelletjes. In nog geen 5 minuten zitten we onder het rode Afrikaanse zand en stof maar wat kan mij het schelen. Ik kan straks in de douche, zij niet helaas. Alle kindjes willen in de kring bij de 'blanke' staan en haar hand vasthouden. We doen Afrikaanse spelletjes en het is een genot om ze te horen lachen. Dan pak ik de zak met schuifspeldjes en fel gekleurde elastiekjes die ik van mijn golfmaatje heb gekregen en deel alles uit. Ze worden helemaal gek van blijdschap.
Ik moet vaak slikken en mijn tranen wegduwen want het is zo mooi te zien hoe blij ze met iets zijn. Ik zou ze zo allemaal mee naar huis willen nemen. Maar bij YODEP zijn ze in goede handen. Als we vertrekken laten ze me niet los.
's Avonds eten we in het vrijwilligershuisje met de twee Nederlandse meiden die hier voor een jaar helpen. Eentje is vorige week gestart en ligt nu al plat met malaria. Ze was zo blij dat ze even Nederlanders zag. Kom je even bij me zitten en wat kletsen vroeg ze me. Ik heb thee voor haar gezet en even gekletst. We hebben samen wat gegeten en toen moest ik gaan. Onze chauffeur stond al te wachten. Ik hoop maar dat ze het volhoudt en snel beter wordt.
Deze dag zal ik niet snel vergeten. Het oude vrouwtje, de weeskindjes, de aidskindjes. Bij alles wat je voor ze doet zoveel dankbaarheid.
Als ik terug ben in Zomba bij Be-More drinken Arno en ik een heerlijk koud biertje en zeggen tegen elkaar: we hebben het weer gered vandaag!
Slaap lekker lieve allemaal in Nederland en tot ooit!
Kus van Kee
-
26 Mei 2014 - 21:09
Henriette:
Terwijl ik op de hometrainer zit je bericht gelezen en nu beantwoorden. Wat geweldig dat je dat allemaal gedaan hebt voor dat oude vrouwtje. Succes nog.
-
26 Mei 2014 - 21:42
Debora:
Hartstikke goed dat je dit allemaal doet. Het zal zeker veel voldoening geven!
XXX Debora -
26 Mei 2014 - 22:16
Marian:
Hoi Mandy,
Liep,wat achter met je verhalen. Heb ze net allemaal gelezen. We zijn aan de schoonmaak vandaar! Valt allemaal in t niet als je jou verhalen leest. Wat is er nog belangrijk als je daar geboren bent!! Overleven dat is t enige! Zelfs een oude vrouw kan niet genieten van haar oude dag maar moet overleven!! Wat zijn wij dan toch zeurpieten soms!!
Keep up the good work!! En geniet nog een paar dagen daar!
Groetjes
Marian -
26 Mei 2014 - 22:34
Rieky:
Nou mandy dat was weer een mooi verslag als ik dit allemaal lees haal ik alles voor me prachtig ik zie het allemaal voor me groetjes rieky -
27 Mei 2014 - 00:06
Mam:
Hoi lieve Many,
Wat een belevenis vandaag,had die kinderen en dat oude vrouwtje wel eens willen zien hoe blij ze waren.lieve meid je hebt weer goed werk gedaan vandaag fijn dat je kunt zien hoe dankbaar deze mensen zijn,een groot verschil met hier in Nederland !!
Welterusten tot morgen voor je volgende verslag.
Ben echt trots op jou, hou van jou .
Dikke kus mam Xxxxxx -
27 Mei 2014 - 08:47
Agnes:
Hallo Mandy,
Wat een geweldige ervaring en wat goed vanjou dat je de oude mevrouw geholpen hebt in de hitte.
Het lijkt me moeilijk om telkens weer afscheid van iedereen te nemen omdat de mensen zo dankbaar zijn
en je met ze te doen hebt. Heftig hoor.
Wij wensen je nog een paar geweldige dagen en succes en sterkte met alles.
Groetjes uit het natte weert, Jan en Agnes. -
27 Mei 2014 - 12:41
Rieka Zoeloe:
Ha die mandy wat een prachtig verhaal weer,ik krijg er steeds tranen van het is om moedeloos van te
worden,Ik snap niet dat er niet meer gedaan kan worden om die oudjes en kiendjes te helpen.GVD
hier is eten en kleding zat maar ze geven het allemaal aan de verkeerde.Ik mag menie te druk maken
dus pfff laat ik da nie doen groetjes vanje ouwe tante tot kijk xxxxx
-
27 Mei 2014 - 13:27
Marian En Dries:
He halfzus,
Wij zijn super trots op je !!!
Tot snel
Dries en Marian -
27 Mei 2014 - 17:54
Jaja:
Haa Kee,prachtige dag toch maar weer ,ondanks alle ellende daar,geefd je toch weer een voldaan gevoel !!! En nu lekker 2 dagen gaan genieten he ,lekker op het strand!!! Niet te bruin he xxxxxxxx -
29 Mei 2014 - 11:35
Olaf:
Mooi Mandy! Ik heb een brok in mn keel. Hoe simpel kunnen dingen toch in het leven zijn....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
